Trajtimi i depresionit

Rëndësia e trajtimit të depresionit?

Trajtimi i depresionit është mënyra e vetme për të zgjidhur problemin psikologjik më të përhapur në ditët e sotme. Sipas të dhënave zyrtare, vlerësohet se 5 për qind e të gjithë të rriturve në botë vuajnë nga depresioni, ose 5,7 për qind e njerëzve mbi 60 vjeç. Mesatarisht, 280 milionë njerëz në mbarë botën vuajnë nga depresioni.

Depresioni është shumë i ndryshëm nga ndryshimet e zakonshme të humorit dhe reagimet emocionale afatshkurtra ndaj sfidave të jetës së përditshme. Nëse episodet depresive vazhdojnë, me intensitet të moderuar ose të rëndë, atëherë depresioni bëhet një problem serioz shëndetësor që dëmton mënyrën e funksionimit të individit. Me fjalë të tjera, individi që vuan nga depresioni do të ketë performancë të dobët në punë, në shkollë dhe sigurisht që do të ketë përçarje të marrëdhënieve familjare dhe miqësie.

Në rastin më të keq, depresioni mund të çojë në vetëvrasje. Fatkeqësisht, statistikat janë mjaft të qarta në këtë drejtim. Më shumë se 700,000 njerëz kryejnë vetëvrasje çdo vit, dhe vetëvrasja është shkaku i katërt kryesor i vdekjes midis 15-29 vjeç.

Depresioni është një problem shumë serioz psikologjik që kërkon ndihmë profesionale. Prandaj, nëse po pyesni veten “si të shpëtoni nga depresioni”, mbani në mend se trajtimi i depresionit është e vetmja rrugëdalje nga kjo gjendje dhe sëmundje shumë tinëzare, ky është problem shumë serioz psikologjik që kërkon ndihmë profesionale.

Çfarë është depresioni?

Pyetja që bëjmë çdo ditë nga familjarët dhe miqtë e shqetësuar për të dashurit e tyre është “çfarë është depresioni”. Në përgjithësi, depresioni mund të përshkruhet si një sëmundje serioze mjekësore dhe problem psikologjik që ndikon negativisht në mënyrën se si individi sillet, mendon dhe i përjeton gjërat rreth tij. Depresioni është një sëmundje ose një çrregullim kronik i humorit i karakterizuar nga një ndjenjë e vazhdueshme trishtimi, dëshpërimi dhe humbje e interesit.

Ndjenja e trishtimit duhet dalluar nga depresioni. Trishtimi është një reagim normal ndaj situatave të ndryshme stresuese dhe ndihmon për të kapërcyer të keqen që ka ndodhur. Një tjetër ndryshim midis trishtimit dhe depresionit është intensiteti dhe kohëzgjatja e këtyre kushteve. Ndërsa trishtimi është një ndjenjë afatshkurtër, depresioni është i vazhdueshëm dhe intensiv, duke ndikuar kështu në përvojën dhe interpretimin kognitiv dhe emocional.

Njerëzit në depresion ndihen të vetmuar, të pashpresë, të turpëruar, të keqkuptuar dhe të refuzuar nga shoqëria, me një ndjenjësi më pak vlerë ose pavlefshmëri të plotë. Pasoja e depresionit është një humbje e plotë e interesit për të gjitha aktivitetet dhe hobi që më parë mbushnin individin dhe ishin burim kënaqësie dhe lumturie.

Besohet se gjendja depresive shoqërohet me një ulje të aktivitetit të disa neurotransmetuesve (serotoninës, noradrenalinës dhe dopaminës), të cilët kanë një funksion natyral antidepresiv. Një faktor tjetër për depresionin është sekretimi i tepërt i hormoneve të stresit, siç është kortizoli. Ekspozimi ndaj stresit kronik ndryshon funksionimin e trurit, kështu që shumë lloje të depresionit mund të shpjegohen me akumulimin e efekteve të dëmshme të stresit.

Simptomat e depresionit

Në mënyrë që trajtimi i depresionit të jetë efektiv, është e nevojshme të zbulohen shenjat e depresionit. Këtu janë simptomat e zakonshme të depresionit:

Gjendje depresive;
Zvogëlimi ose humbja e interesit për aktivitetet që personi i ka gëzuar më parë;
Humbja e dëshirës seksuale;
Ndryshimet në oreks;
Humbje apo shtim i paqëllimshëm i peshës;
Shumë ose shumë pak gjumë;
Ankth dhe shqetësim;
Lëvizja e ngadaltë dhe të folurit;
Frika dhe nervozizmi;
Mungesa e gëzimit në jetë dhe plogështia;
Dhimbjet somatike që nuk kanë shkaqe fizike;
Lodhje dhe humbje energjie;
Ndjenja e fajit dhe e pavlefshmërisë;
Probleme dhe vështirësi në të menduar, në vendimmarrje dhe në përqendrim;
Mendimet e përsëritura të vdekjes dhe vetëvrasjes, si dhe përpjekjet për vetëvrasje.

Megjithatë, për ta hequr depresionin me rrënjë, është e nevojshme t’i kushtoni vëmendje shenjave paralajmëruese të kësaj sëmundjeje. Më saktësisht, shenjat e para të depresionit janë më të rëndësishmet, sepse njohja e tyre në kohë mund të parandalojë që kjo gjendje të bëhet kronike dhe serioze.

Fatkeqësisht, shenjat e para të depresionit janë shpesh të padukshme, dhe shumica dërrmuese e njerëzve nuk u kushtojnë vëmendje këtyre simptomave fillestare të depresionit. Në fazën fillestare të depresionit, individi shpesh ndeshet me keqkuptime nga mjedisi dhe shoqëria, madje edhe kur ankohet për një problem, mund të dëgjojë përgjigje si “nuk është asgjë për ty”, “do ta kapërcesh”, “kjo ndodh ndonjëherë, duroni “, dhe në mënyrë të ngjashme.

Vendoseni jetën tuaj në rrugën e duhur

Na telefononi dhe caktoni një takim me mjekët tanë

SHENJAT E PARA TË DEPRESIONIT

I pashpresë, pafuqi, ndjenjë e pavlefshmërisë dhe depresionit, humor të ulët, ndjenjë trishtimi;
Humbje interesi, pakësim energjie, nervozizëm dhe ankth;
Lodhje e shtuar, lodhje e vazhdueshme, lodhje e shpejtë, vështirësi në gjumë, gjumë i tepruar ose pagjumësi;
Ndjenja se personi ka dështuar në jetë, ndjenja e humbjes së vetëbesimit dhe vetëvlerësimit, ndjenja e fajit dhe mendimet e shëmtuara për veten;
Emocione që një person nuk mund t'i kontrollojë, një pikëpamje pesimiste e jetës;
Heshtje, indiferencë, përgjigje të shkurtra për pyetjet;
Humbja e oreksit ose ngrënia e tepërt;
Mendimet për vdekje dhe vetëvrasje.

Të gjitha simptomat e listuara ndryshojnë nga individi në individ dhe intensiteti i tyre mund të jetë i ndryshëm. Megjithatë, nëse zgjasin më shumë se 10-14 ditë, atëherë trajtimi i depresionit është i nevojshëm.

Depresioni klinik

Depresioni klinik mund të karakterizohet si një ndjenjë e vazhdueshme e pashpresës dhe dëshpërimi (depresioni madhor). Kur individi vuan nga depresioni klinik, jeta dhe aktivitetet e përditshme (puna dhe shkuarja në punë, studimi, gjumi, ngrënia, shoqërimi me miqtë, etj.) bëhen shumë të vështira dhe të lodhshme.

Disa njerëz vuajnë nga depresioni klinik vetëm një herë në jetën e tyre, ndërsa të tjerët mund ta kenë atë më shumë. Depresioni klinik, ose depresioni i rëndë, mund të jetë i trashëguar dhe të kalojë brez pas brezi. Megjithatë, shpesh ndodh që depresioni klinik të prekë edhe personat që nuk e kanë këtë gen të trashëguar, ose histori të depresionit klinik në familje.

Edhe pse çdo person ndihet i trishtuar herë pas here, depresioni klinik manifestohet nga një humor depresiv gjatë gjithë ditës, veçanërisht në mëngjes. Kur individi ka depresion klinik, një nga simptomat më të njohura është humbja absolute e interesit për aktivitetet dhe marrëdhëniet normale.

Simptoma e depresionit klinik përfshijnë:

Një ndjenjë trishtimi dhe zbrazëtie;
Shpërthime zemërimi, zhgënjimi dhe nervozizmi për gjërat e vogla;
Pagjumësia ose gjumi i tepërt;
Lodhja, mungesa e energjisë, madje edhe detyrat e pakërkueshme kërkojnë përpjekje të mëdha dhe shtesë nga një person;
Çrregullime të oreksit (ulje e oreksit dhe humbje peshe ose rritje e dëshirave për ushqim dhe shtim në peshë);
Ankthi, zemërimi dhe shqetësimi;
Ngadalësimi i reflekseve, i të menduarit, lëvizjeve dhe të folurit;
Vetëfajësimi, faji, fokusimi në dështimet e së kaluarës;
Probleme me të menduarit, kujtesën dhe vendimmarrjen;
Probleme të pashpjegueshme me origjinë fizike, si dhimbja e kokës ose shpina;
Mendime të shpeshta dhe të përsëritura për vdekjen, si dhe mendime vetëvrasëse, përpjekje për vetëvrasje ose realizim vetëvrasjeje.

Në rast të depresionit klinik është e nevojshme ndihma mjekësore profesionale. Me fjalë të tjera, trajtimi i depresionit është e vetmja mënyrë për të kapërcyer këtë problem psikologjik.

Trajtimi i depresionit madhor dhe klinik

Në thelb, depresioni i rëndë dhe depresioni klinik janë emra për të njëjtën sëmundje. Kjo është arsyeja pse ky lloj depresioni shoqërohet me të njëjtat simptoma si me depresionin klinik.

Nuk është e lehtë të specifikosh dhe të japësh një përkufizim të saktë të depresionit të rëndë. Por në përgjithësi, depresioni i madh është një formë më e rëndë e depresionit (çrregullim i madh depresiv). Ajo që karakterizon depresionin e rëndë është humori i keq e i vazhdueshëm, një ndjenjë trishtimi, si dhe mungesa e interesit për çdo lloj aktiviteti apo ndonjë stimul tjetër të jashtëm.

Depresioni madhor ose i ashtuquajturi çrregullimi unipolar është shumë i ndryshëm nga çrregullimi depresiv bipolar. Ndryshe nga depresioni bipolar, i cili karakterizohet nga ndryshime në humor dhe sjellje (nga trishtimi në gëzim, nga depresioni në mani), në depresionin madhor ekziston një ndjenjë konstante dhe e pandryshuar e letargjisë, depresionit, dëshpërimit, lodhjes dhe frustrimi.

Edhe pse ekziston termi “depresion madhor”, duhet theksuar se kjo nuk është një diagnozë formale e gjendjes mendore të një personi. Koncepti i depresionit të rëndë i ndihmon mjekët të përcaktojnë nivelin ose shkallën në të cilën simptomat e depresionit të rëndë ndikojnë dhe ndërhyjnë në jetën e përditshme të një personi.

Simptoma e depresionit madhor

Siç e kemi theksuar, simptomat e depresionit madhor përputhen me shenjat dhe simptomat e depresionit klinik. Nëse individi përjeton 5 nga simptomat e mësipërme brenda një periudhe dy javore, mund të thuhet se vuan nga depresioni madhor. Trajtimi i depresionit është metoda e vetme në bazë të së cilës njeriu mund të pengojë këtë sëmundje tinëzare.

Ndjeheni të trishtuar, të irrituar dhe nervoz shumicën e ditës, pothuajse çdo ditë;
Mungesa ose humbja e interesit për aktivitetet që më parë përmbushnin personin;
Shtim ose humbje e papritur në peshë, për shkak të ndryshimeve në oreks;
Gjumi i tepërt ose mungesa e gjumit (pagjumësia), për shkak të çrregullimeve të gjumit;
Një ndjenjë ankthi dhe shqetësimi;
Lodhje e pazakontë dhe mungesë energjie;
Ndjenjat e pavlefshmërisë dhe fajit, zakonisht rreth gjërave që, në rrethana normale, nuk do të shkaktonin ndjenja të tilla;
Vështirësi me përqendrim, kujtesë dhe vendimmarrje;
Personi mendon për vdekjen, vetëdëmtimin dhe vetëvrasjen.

Nëse nuk trajtohet, depresioni madhor mund të ketë një përfundim fatal! Duhet theksuar se depresioni madhor nuk lidhet me ndonjë ngjarje stresuese në jetë, si vdekja e një personi të dashur dhe të ngjashme.

Depresioni tek femrat dhe meshkujt

Para periudhës së adoleshencës, depresioni është jashtëzakonisht i rrallë dhe rreziku për sëmundje është i njëjtë si tek djemtë ashtu edhe vajzat. Por, duke hyrë në pubertet, rreziku i depresionit tek vajzat rritet në mënyrë dramatike – me 50%!

Besohet se gratë janë më të ndjeshme ndaj depresionit për shkak të ndryshimeve hormonale që ndodhin gjatë gjithë jetës së çdo gruaje. Këto ndryshime janë veçanërisht të dukshme gjatë pubertetit, shtatzënisë, menopauzës, si dhe pas lindjes ose abortit. Është një statistikë interesante që thotë se depresioni prek shpesh gratë e suksesshme të biznesit, gratë e famshme (personalitete VIP), si dhe gratë e biznesmenëve.

Simptomat e depresionit tek femrat

Humor i vazhdueshëm dhe i trishtuar, si dhe një ndjenjë ankthi dhe zbrazëtie;
Humbja e interesit ose kënaqësisë në aktivitetet e kryera më parë, duke përfshirë interesin për marrëdhënie seksuale;
Shqetësim, inat dhe të qara të tepërta;
Pesimizëm, ndjenja faji, pavlefshmëri, pafuqi, mungesë shprese;
Zgjimi herët në mëngjes, gjumë shumë pak ose shumë;
Ndryshimet në oreks, humbje peshe ose shtim;
Mungesa e energjisë, ndjenja e lodhjes ose e plogështisë;
Probleme me përqendrimin, kujtesën ose vendimmarrjen;
Dhimbje fizike të vazhdueshme, pa një shkak të qartë, si dhimbje koke, shpine, dhimbje qafe, çrregullime të tretjes;
Mendimet e vdekjes ose vetëvrasjes, ose përpjekjet për vetëvrasje.

Në rast të depresionit klinik është e nevojshme ndihma mjekësore profesionale. Me fjalë të tjera, trajtimi i depresionit është e vetmja mënyrë për të kapërcyer dhe kapërcyer këtë problem psikologjik.

Depresioni tek meshkujt

Depresioni tek meshkujt është një problem serioz psikologjik, por shumica e meshkujve refuzojnë të pranojnë se kanë një problem ose se kanë nevojë për trajtimin e depresionit. Depresioni nuk njeh diskriminim, ai mund të prekë edhe burrat edhe gratë, por simptomat, në varësi të gjinisë, mund të ndryshojnë.

Në vend që të ndihen të trishtuar, burrat në depresion shpesh mund të duken dhe të sillen të zemëruar, nervozë dhe agresivë, duke bërë që familja ose miqtë e tyre të dështojnë të kuptojnë se personi është në fakt në depresion.

Depresioni prek miliona burra të të gjitha moshave, duke ndikuar në mënyrën se si burrat sillen, mendojnë dhe ndjehen në jetën e tyre të përditshme. Fatkeqësisht, depresioni te meshkujt shpesh neglizhohet, sepse shumica e meshkujve e kanë të vështirë të flasin për ndjenjat e tyre. Në vend të kësaj, meshkujt fokusohen në simptomat fizike që shpesh shoqërojnë depresionin mashkullor, si dhimbjet e shpinës, dhimbjet e kokës, problemet seksuale dhe problemet me gjumin. Kjo mund të çojë në depresion tek meshkujt që nuk trajtohen, gjë që mund të ketë pasoja të rënda.

Sipas statistikave, burrat që vuajnë nga depresioni kanë katër herë më shumë gjasa të kryejnë vetëvrasje sesa gratë. Depresioni prek një në tetë meshkuj. Kjo është arsyeja pse njohja e simptomave, vendosja e një diagnoze dhe trajtimi i depresionit tek meshkujt janë të një rëndësie kyçe në mënyrë që personi të mund t’i kthehet një jete normale, të shëndetshme dhe të lumtur sa më shpejt të jetë e mundur.

Përveç të gjitha simptomave të zakonshme të depresionit që kemi renditur, ekzistojnë tre simptoma të depresionit tek meshkujt që shpesh neglizhohen: dhimbje fizike, zemërim dhe sjellje të pamatur.

Depresioni tek fëmijët

Të rriturit nuk janë të vetmit që vuajnë nga depresioni. Përkundrazi, kjo sëmundje tinëzare mund të prekë edhe brezat e rinj. Kjo është arsyeja pse lind pyetja – si ta nxjerrim fëmijën nga depresioni? Ashtu si me të rriturit, e vetmja mënyrë që një fëmijë të përballet me këtë problem është trajtimi i depresionit.

Megjithatë, për të trajtuar depresionin tek fëmijët, si dhe për të bërë një diagnozë të saktë, është e nevojshme të njohim simptomat e këtij çrregullimi mendor tek më të vegjlit tanë. Në shumicën e rasteve, këto simptoma përfshijnë:

Nëse vuan nga depresioni, fëmija mund të ketë probleme me gjumin (shumë pak ose shumë gjumë) dhe përqendrimin. Fëmija në depresion është i pavendosur, komunikon më pak me familjen, i mungon besimi, ha më pak ose më shumë se zakonisht (që rezulton në ndryshime në peshën trupore), nuk mund të relaksohet… Përveç kësaj, fëmijët në depresion shpesh flasin për ndjenjat e fajit ose pavlefshmërisë, ata ndihen të zbrazët dhe të paplotësuar, të prirur për vetëdëmtim dhe mendime vetëvrasëse.

Nëse i dalloni disa nga këto simptoma tek fëmija juaj, mos prisni. Na kontaktoni për ndihmë profesionale në çdo kohë dhe do ta shpëtojmë fëmijën tuaj nga prangat e depresionit, në mënyrë që të vazhdojë jetën normale.

Sa zgjat dhe si të shpëtojmë nga depresioni?

Shumë njerëz duan të dinë se sa zgjat depresioni, ose nëse depresioni vetvetiu do të largohet përfundimisht dhe si të shpëtojnë një herë e përgjithmonë nga depresioni. Ndryshe nga trishtimi, të cilin e përmendëm në fillim, depresioni është një problem i vazhdueshëm, jo një problem kalimtar. Deprsioni përbëhet nga episode depresive gjatë të cilave simptomat zgjasin të paktën 2 javë. Depresioni mund të zgjasë për disa javë, muaj ose vite.

Ka disa faktorë që ndikojnë në kohëzgjatjen e depresionit.

Kohëzgjatja e episodeve depresive mund të zgjasë nga 6 deri në 8 muaj. Për shembull, episodet e depresionit dimëror zgjasin gjatë kohëzgjatjes së këtij sezoni dhe me ardhjen e motit më të ngrohtë, simptomat zhduken. Në mënyrë të ngjashme, depresioni pas lindjes (depresioni postpartum) ndodh menjëherë pas lindjes së fëmijes dhe zakonisht zgjat jo më shumë se disa javë.

Megjithatë, episodet depresive nuk duhet të barazohen me depresionin, i cili mund të jetë kronik. Për shembull, depresioni i madhor (depresioni klinik, çrregullimi i rëndë depresiv) mund të zgjasë me muaj apo edhe vite, veçanërisht nëse shëndeti mendor neglizhohet plotësisht.

Por, nëse po pyesni veten -A është depresioni i shërueshëm, përgjigja është padyshim PO, ËSHTË! Prandaj, nëse keni dyshime se “çfarë të bëni kur jeni në depresion”, gjëja më e rëndësishme është të mos ia lini gjërat rastësisë dhe të prisni që kjo sëmundje të kalojë vetë.

Duam të theksojmë edhe një herë se trajtimi i depresionit është mënyra e vetme më e sigurt dhe më e njohur për një person për të hequr qafe këtë problem të dhimbshëm psikologjik.

Trajtimi mjekësor i depresionit zgjat 7 dhe 21 ditë

Depresioni është një gjendje nga e cila individi, i vetëm, vështirë se mund të dalë. Për më tepër, praktika ka treguar se është e pamundur. Njerëzit në depresion e kanë jashtëzakonisht të vështirë dhe të lodhshme edhe të ngrihen nga shtrati. Ata shpesh izolohen brenda katër mureve, pa asnjë vullnet, dëshirë apo motivim për të lëvizur, si fizikisht ashtu edhe mendërisht.

Prandaj, gjatë depresionit trupi dhe truri i njeriut “kyçet dhe mbyllet”, njeriu nuk e sheh fare qëllimin dhe kuptimin e jetës dhe të vetmen rrugëdalje nga kjo gjendje e sheh në vdekjen dhe vetëvrasjen. Është një statistikë shkatërruese që më shumë se gjysma e të gjitha tentativave për vetëvrasje shkaktohen nga depresioni!

Mos lejoni që ju apo dikush i afërt dhe i dashur për ju të jeni pjesë e statistikave. Sado që duket se gjithçka është e zezë, e vërteta është në fakt e kundërta. MedTiM, me ekspertizën, kujdesin dhe kthimin e mijëra pacientëve në mbarë botën në rrugën e drejtë të jetës, ka dëshmuar se DEPRESIONI SHËROHET!

Hapi i parë në trajtimin e depresionit është diagnoza e saktë, të cilën e marrim në bazë të bashkëbisedimeve me pacientin. Aty kontrollojmë simptomat që janë aktuale, si dhe kohëzgjatjen dhe intensitetin e kohëzgjatjes së simptomave.

Rrallëherë ndodh që depresioni të largohet pa ndihmë psikiatrike/farmakologjike (antidepresivë) si dhe pa psikoterapi kur i plotëson kushtet. Arsyeja është pikërisht mungesa e vullnetit dhe optimizmit që janë zhdukur tek pacienti dhe është i pafuqishëm për t’i rikthyer ato në një nivel normal funksionimi.

Më e rëndësishmja është që pacienti, apo familja e tij, të na kontaktojnë me kohë, në mënyrë që të vendoset diagnoza dhe të përcaktohet terapia adekuate – antidepresivë, psikoterapi apo ndonjë lloj tjetër terapie.

Ose na kontaktoni përmes formës së postës elektronike.