Psikoterapia

Psikoterapia e ndihmon pacientin të përballojë problemet dhe të rifillojë jetën normale

Psikoterapia e udhëheq pacientin përmes procesit të ndryshimit. Ky proces zhvillohet përmes një dialogu midis pacientit dhe terapistit. Qëllimi i psikoterapisë është të kuptojë shkakun e problemit dhe të fitojë aftësitë e nevojshme për të zgjidhur problemin. Pasi është kryer psikodiagnoza dhe psikoterapisti ka një profil psikologjik të pacientit, procesi i psikoterapisë zhvillohet me një qasje individuale.

Psikodiagnoza - Hapi i parë në psikoterapi

Psikodiagnoza është një proces profesional që synon të vlerësojë, kuptojë dhe diagnostikojë aspektet psikologjike dhe mendore të një personi. Kryhet nga profesionistë të shëndetit mendor, si psikologë klinikë ose psikiatër, dhe mund të përfshijë një sërë metodash dhe instrumentesh vlerësimi. Këtu janë disa aspekte kryesore të psikodiagnozës:

Vlerësimi klinik: Psikodiagnoza përfshin një vlerësim të plotë klinik që mund të përfshijë intervista, vëzhgim dhe përdorimin e testeve të standardizuara psikologjike.
Intervistat klinike: Profesionistët bëjnë pyetje specifike për të mbledhur informacion në lidhje me historinë personale, familjare dhe mjekësore të pacientit, si dhe simptomat dhe shqetësimet aktuale.
Testet psikologjike: Testet e standardizuara mund të administrohen për të matur aspekte të ndryshme si personaliteti, intensiteti i simptomave të ankthit dhe depresionit, niveli i dëmtimit kognitiv për shkak të abuzimit. Këto teste ndihmojnë në objektivizimin e vëzhgimeve klinike.
Vëzhgimi i sjelljes: Ekspertët vëzhgojnë sjelljen e pacientit në situata të ndryshme për të kuptuar se si ndërvepron personi me mjedisin dhe çfarë strategjish mbrojtëse përdor në situata stresuese.
Diagnoza klinike: Në fund të procesit, një profesionist mjekësor bën një diagnozë klinike që mund të përfshijë llojin, nivelin dhe natyrën e varësisë, praninë e sëmundjeve shoqëruese përveç varësisë kryesore, çrregullimin mendor, çrregullimin emocional ose gjendje të tjera psikologjike.
Plani i terapisë: Bazuar në rezultatet psikodiagnostike, zhvillohet një plan terapie. Kjo mund të përfshijë ndërhyrje psikoterapeutike, mjekim, këshillim ose forma të tjera mbështetjeje.
Vazhdimi: Diagnoza klinike nuk është një ngjarje që ndodh një herë. Mund të kërkojë vlerësime të rregullta për të monitoruar evolucionin e pacientit dhe për të rregulluar planin e terapisë sipas nevojës.

Psikoterapia është një hap themelor drejt shërimit të plotë të njerëzve që kanë varësi

Psikoterapia aplikohet si trajtim për varësitë si përdorimi i substancave, kumari, por edhe varësia ndaj ekranit…

Procesi psikoterapeutik me pacientët synon të ndryshojë qëndrimet dhe zakonet që i çuan ata në varësi. Përveç kësaj, ajo tenton të thyejë mekanizmat e varësisë. Pacientët mësojnë të kuptojnë, por edhe të pranojnë dhe menaxhojnë mendimet, ndjenjat dhe, së fundi, veprimet e tyre.

Qëllimi i psikoterapisë me pacientët është trajtimi i varësisë mendore, që është shkaku kryesor i kthimit të vartësve.

Vendoseni jetën tuaj në rrugën e duhur

Na telefononi dhe caktoni një takim me mjekët tanë

Psikoterapi Psikodinamike e shkurtër dhe intensive

Psikoterapia e tipit psikoanalitik (psikodinamik), e cila është afatshkurtër dhe intensive, përfaqëson një qasje terapeutike brenda kornizës më të gjerë të psikanalizës, një perspektivë psikologjike që hulumton ndikimin e proceseve të pavetëdijshme në sjellje dhe emocione. Dihet se varësitë mund të shërbejnë si një formë vetë-mjekimi për të theksuar çrregullimet emocionale që mund të duken të pakapërcyeshme për pacientin, ose për të mbuluar përvoja të vështira të një natyre traumatike specifike ose të zgjatur. Këtu janë disa tipare kryesore të psikoterapisë së shkurtër dhe intensive psikoanalitike:

Kohëzgjatja e kufizuar: Ndryshe nga psikoterapia tradicionale psikoanalitike, e cila mund të jetë më e gjatë dhe eksploruese në natyrë, terapia psikoanalitike afatshkurtër drejtohet drejt qëllimeve specifike dhe ka një kohëzgjatje të paracaktuar. Shpesh synon të arrijë rezultate në një periudhë më të shkurtër kohore.

Intensiteti: Kjo qasje shpesh ka më shumë intensitet, që do të thotë se puna terapeutike mund të jetë më e thelluar dhe e fokusuar në problemet aktuale të pacientit.

Qëllimet e përcaktuara: Terapia e shkurtër dhe intensive psikoanalitike zakonisht përcakton qëllime specifike afatshkurtra. Këto qëllime mund të lidhen me zgjidhjen e problemeve specifike, të kuptuarit e modeleve të mendimit ose sjelljes, ose përmirësimin e menaxhimit të emocioneve.

Eksplorimi i proceseve të pandërgjegjshme: Ashtu si psikanaliza tradicionale, kjo qasje eksploron proceset e pavetëdijshme dhe dinamikat ndërpersonale që mund të ndikojnë në mirëqenien emocionale dhe sjelljen e pacientit, duke i ndihmuar ata të bëhen më të vetëdijshëm.

Frekuenca e seancave: Seancat mund të jenë më të shpeshta se në format e tjera të psikoterapive të shkurtra, ndonjëherë me disa seanca në javë.

Marrëdhënia terapeutike: Marrëdhënia midis pacientit dhe terapistit konsiderohet një pjesë kyçe e procesit terapeutik. Ndërveprimet në marrëdhënien terapeutike mund të hulumtohen për të kuptuar më mirë modelet e marrëdhënieve të pacientit.

Fokusimi në të tashmen: Megjithëse qasja psikoanalitike shpesh eksploron të kaluarën për të kuptuar modelet aktuale, terapia psikoanalitike afatshkurtër fokusohet më shumë në të tashmen dhe në zgjidhjen e problemeve aktuale.

Analiza transaksionale (AT)

Analiza transaksionale (AT) është një qasje ndaj psikologjisë e zhvilluar nga psikiatri kanadez Erik Berne në vitet 1950. Ai përfaqëson një kuptim të personalitetit dhe marrëdhënieve ndërpersonale përmes konceptit “transaksional” ose shkëmbimeve shoqërore. Qëllimi kryesor i analizës transaksionale është të inkurajojë ndërgjegjësimin, përgjegjësinë dhe ndryshimet pozitive në marrëdhëniet dhe sjelljen individuale. Siguron një kornizë të thjeshtë dhe të arritshme për të kuptuar dinamikën njerëzore. AT studion qëndrimet bazë që përvetësojnë individët ndaj jetës, të tilla si “Unë jam mirë, ti je mirë” ose “Unë jam mirë, ti nuk je mirë”. Si një shembull tjetër, skenarët e jetës janë skenarë të pavetëdijshëm që individët zhvillojnë në fëmijëri dhe që ndikojnë në sjelljen e tyre gjatë gjithë jetës së tyre. AT përpiqet t’i bëjë këto skenare të ndërgjegjshme në mënyrë që të lehtësojë ndryshimet pozitive.

Trajtimi asertiv

Trajtimet asertive janë ndërhyrje ose qasje që theksojnë pohimin, domethënë aftësinë për t’u shprehur në mënyrë të qartë, të drejtpërdrejtë dhe me respekt ndaj vetes, duke respektuar në të njëjtën kohë të tjerët. Në fushën e varësisë, qasjet e sigurta mund të integrohen për të ndihmuar individët të vendosin kufij me mjedisin e tyre, të menaxhojnë presionet sociale dhe të forcojnë rezistencën ndaj tundimit. Këto trajtime shpesh synojnë të përmirësojnë vetëbesimin, të forcojnë aftësinë për të marrë vendime autonome dhe të promovojnë marrëdhënie të shëndetshme ndërpersonale.

Terapitë e natyrës psikokorporale

Terapia psikokorporale është një qasje ndaj psikoterapisë që njeh ndërveprimin e ngushtë midis trupit dhe mendjes. Eksploron se si emocionet, mendimet dhe përvojat e jetuara mishërohen në trup dhe se si puna me trupin mund të ndikojë në mirëqenien mendore dhe emocionale. Mund të përdoret për të trajtuar një sërë problemesh, duke përfshirë stresin, ankthin, depresionin, traumën, çrregullimet e të ngrënit dhe vështirësi të tjera emocionale. Ajo kërkon një qasje holistike, duke u dhënë përdoruesve mundësinë për të eksploruar dhe transformuar si aspektet psikologjike ashtu edhe fizike të përvojës së tyre.

TERAPIA SISTEMIKE FAMILJARE

Terapia sistemike familjare fokusohet në një sistem social unik që ka strukturën e vet dhe mënyrat e veta të komunikimit. Modelet përcaktohen nga faktorë të ndryshëm, ku kryesorët janë: besimet dhe vlerat prindërore, personalitetet e të gjithë anëtarëve të familjes, por edhe ndikimi i anëtarëve të familjes së gjerë (gjyshërit, prindërve). Çdo familje është ndërvepruese, zhvillohet në një mënyrë unike dhe çdo ndryshim në një anëtar të familjes ndikon në të gjithë strukturën e familjes, si dhe çdo anëtar individual.

TERAPIA KOGNITIVE-SJELLJES

Terapia kognitive-sjellëse i mundëson pacientit të zgjidhë në mënyrë të pavarur problemet emocionale dhe të kapërcejë bllokimet përmes një qasjeje të strukturuar. Terapisti TCC përdor procedura dhe teknika të ndryshme të terapisë njohëse, emocionale dhe të sjelljes. Vetë procesi i psikoterapisë përbëhet nga faza që ndryshojnë gjatë procesit terapeutik. Në fazën fillestare, do të përdorim teknikat e terapisë konjitive. Në fazën e dytë, ne do të përdorim një kombinim të teknikave të terapisë njohëse dhe emocionale. Në fazën e tretë do të shtojmë procedurat e sjelljes.

PSIKOTERAPIA E ASISTUAR NGA ILAÇET

Kjo është një procedurë psikologjike me një qasje të ndryshme ndaj trajtimit të varësisë. Integron trajtimin inovativ mjekësor me mbështetjen ushqyese dhe farmakoterapinë.

Ajo kryhet në një mjedis spitalor. Është një ndërthurje e psikoterapisë me infuzion intravenoz të “transmediatorëve”, që rrit potencialin e psikoterapisë.

Shpesh, vetëm trajtimi mjekësor nuk mjafton për të trajtuar varësinë. E njëjta gjë vlen edhe për psikoterapinë dhe rehabilitimin pas trajtimit.

Kjo procedurë është një program trajtimi i integruar me bazë mjekësore. Qëllimi është të korrigjojë proceset e dëmshme biokimike në tru që ndodhin për shkak të efekteve negative të shkaktuara nga substancat psikoaktive.

Terapia dhe suplementet e përshkruara përdoren gjatë periudhës në vijim, me udhëzim të njëkohshëm profesional.

Programi është krijuar për të ndihmuar, për shembull, me zbutjen e dëshirave, vendosjen e ekuilibrit ushqimor, përmirësimin e qartësisë mendore dhe dhënien e këshillave.

Ose na kontaktoni përmes formës së postës elektronike.